Toen ik net een dag of twee in Amsterdam woonde (25 jaar geleden) liep ik ’s ochtends even de plaatselijke kroeg in voor een kopje koffie. Ik zette de verfspullen neer die ik net had gekocht. De barman vroeg:” Ben je verhuisd ofzo?” en hiermee begon onze vriendschap en werd deze zin de running gag als we elkaar een tijdje niet gezien hadden.

Een paar dagen geleden fietste ik ’s avonds rond half twaalf langs de Lijnbaansgracht.Ik fiets er zo vaak, niks bijzonders. Het was koud en het begon te regenen. Bah, snel doorfietsen dan maar op mijn fietsje met drie versnellingen (en terugtraprem). Maar ergens ter hoogte van Maloe Melo bekruipt me ineens een raar gevoel waardoor ik langzamer begin te fietsen dan de laagste versnelling. Ik fiets door totdat ik ter hoogte ben van waar ze hem een aantal weken geleden hebben gevonden.; stap van mijn fiets. Zie een bootje liggen. Verder niets. Wanneer ik omhoog kijk staat Superman net als anders voor het raam en zit Marge Simpson nog steeds op het balkon.(levensgrote stripfiguren van een verzamelaar die er sinds jaar en dag staan). Zullen zij gezien hebben hoe het precies gebeurde die nacht?

We komen elkaar niet meer tegen. Hij is voorgoed verhuisd. Dag Hadj, rust zacht.