De bestralingen bovenop de medicijnen eisen hun tol; ik voel me zo onvoorstelbaar ziek en moe, dat het lijkt alsof mijn lichaam niet meer van mij is maar slechts een omhulsel dat niet meewerkt en tot taak heeft om mij als een zombie door de wereld te slepen.

Wanneer ik om 08:50 op het Leidseplein op de tram sta te wachten, wil ik huilen, gaan liggen en verdwijnen.
Als ik om 09:38 in mn bed lig, doe ik dat ook.