En op de derde dag na de vakantie besloot het universum dat het genoeg was voor Judith Mulder, geboren 9 juli 1966 te Groningen.
Uitval in voeten en onderbenen maakten dat ik het ziekenhuis belde- er overlegd werd, zeer kort gewikt en gewogen met de mededeling dat er niets anders meer restte dan tot het einde mijner dagen Dexa te slikken om een volledige dwarslaesie hopelijk nog even af te kunnen remmen. (en daarbij tegelijkertijd de constante zenuwpijnen in o.m. rug,ribben en buik te verminderen).
In de dagen erna vielen tranen, een meer dan uitvoerig gesprek met de huisarts over o.a. euthanasie, regelde ik een hoog/laag bed, rolstoel, rollator, looprek, wc-verhoger met armsteunen , alarmknop, aanvullend openbaar vervoer en werd ik aangemeld bij de thuiszorg. Antoon restylde de woonkamer zodat het bed er in paste.
’s Avonds op de bank vanuit een totaal ander perspectief, keken we de laatste aflevering van een serie op Netflix.
Na hun succesvolle miljoenen geldroof liepen de overvallers vol vertrouwen hun nieuwe leven tegemoet.
Nooit gedacht dat ik zo jaloers kon zijn bij het zien van een dergelijke scène.
Het is tijd om (nog even) mijn leven te leven.
Lieve mensen: LEEF!
De wachtkamer 
Lieve Judith,
Vreselijk en gek- en boosmakend dat je in dit stadium bent aanbeland. Waarom is er na zoveeel onderzoek nog geen remedie, waarom jj! De standaardvragen waar ik nog bozer om word, want er is geen antwoord.
Nu begint ons afscheid echt. Ik hoop echter nog steeds op een wonder.
Mijn lieve schoonzus je draagt je lot zo moedig en hebt denk ik alles gedaan wat je nog wilde en kon. Met als centrum van je aandacht steeds je lieve man en dochter.
De machteloosheid vreet aan mij en je broer. Je neefjes zijn in het besef dat het een zware tijd gaat worden.
Vooral voor jou natuurlijk en, je man die zo goed voor je is en je dochter, die ook al haar vader heeft verloren.
Lieve Judith, het enige wat ik kan doen is dat we beloven je te helpen en te ondersteunen waar mogelijk en op jouw voorwaarden.
Door jouw woorden heb ik geleerd het leven nog meer te waarderen.
Ik hou heel veel van je lieve Jud!!
P.s en de jongens natuurlijk ook
LikeLike
Ohhh lieve Judith… ❤️🧡💛💚💙
LikeLike
Judith, you are amazing and my idol in the good times and the bad. Strength and Love in the coming days. We love you very much. XDoris, Farrah and Jacqueline
LikeLike
Lieve Judith, ik weet nog als de dag van gister dat je het slechte nieuws kwam vertellen. Door jouw mooie anekdotes weet ik dat dit alweer 6 jaar geleden is. Het maakt mij verdrietig omdat ik je niet meer zal zien. Ik weet zeker dat je het juiste moment weet te kiezen. Wat zal je gemist worden! Lieve Juut, je blijft voor altijd in mijn gedachten.
Een warme knuffel, ik hou van je. ❤️
Veel sterkte de komende tijd!! Ook voor Antoon, Gigi, Mo, Peter, Anita en de jongens.
Sas en Vla
LikeLike
Lieve Judith, wat een verdriet het leven is mooi maar ook zo oneerlijk ik denk aan je dikke kus.
liefs Geja
LikeLike
Lieve Judith, ik had je laatste twee updates nog niet gelezen. En ze komen hard binnen. Hoe ongelooflijk snel gaat het het laatste half jaar, hoe ongelooflijk hard is dat. Wat een pijn en niet alleen fysiek. En wat goed dat je blog nu wordt uitgegeven. Zo treffend en zo zonder doekjes erom heen. Soms ontroerend, soms keihard. We zien elkaar niet zo vaak, maar weet dat je heel belangrijk voor me bent. Dikke kus
LikeLike