Amsterdam, 7 maart 2016

Beste G.

Morgen 8 maart 2016 heb ik om 09:45 een afspraak staan en aangezien er altijd maar zo kort tijd voor staat stuur ik je vast ter voorbereiding deze brief.

Ik wilde eerst een heel verhaal opschrijven met allerlei onderbouwde argumenten maar ik bedacht me dat dat eigenlijk niet uitmaakt.

Feit is dat ik wil stoppen met de Anastrozol.

Sinds in juli 2012 mijn diagnose werd gesteld heb ik al een behoorlijk stuk kwaliteit van leven ingeleverd/ ben ik kwijtgeraakt .Het slikken van de Tamoxifen en de toediening van de Lucrin hebben mijn leven op zn kop gezet. Ik was meteen in de overgang met alle symptomen van dien. Door de bestraling heb ik een bestralingsontsteking opgelopen waar ik maanden erg ziek van geweest ben.

Toen in januari 2015 bleek dat de uitzaaiingen gegroeid waren en dus de Tamoxifen niet meer werkte ging ik over op Letrozol. Dit gaf zoveel meer klachten dat ik het niet meer leuk vond.

Jij stelde voor om over te stappen op Anastrozol. Dit gebeurde in september 2015.

3 maanden later merkte ik dat deze Anastrozol mijn leven nog meer aan het verzieken was. Ik heb veel en vaak hoofdpijn en de vermoeidheid is zo mogelijk nog sterker toegenomen. Ik voelde mezelf letterlijk verdwijnen- ik voel niets meer, ben erg emotieloos, seksloos, vervlakt, opgedroogd en uitgedroogd. En ik ervaar sterke gevoelens van depressie.

Ik ben een schaduw van mezelf geworden..

Voor mij zit er niets anders op dan te stoppen met de Anastrozol omdat ik wil uitproberen of ik daarmee nog een stukje van mezelf kan terugkrijgen voor het te laat is.

Nu kan het nog.

Voorstel is om een maand of 3 of langer te stoppen- dan een scan te laten maken en bloed testen en kijken of ik me beter ben gaan voelen. Met de Lucrin wil ik nog wel doorgaan. Een operatie om de eierstokken te laten verwijderen zie ik niet zitten.

Tot morgen.

Met vr.gr.,

Judith Mulder