Wat vriendschappen betreft kan ik kort zijn: waardevol totdat.

Een aantal hechte vriendschappen (al dan niet sinds jeugd-en of tienerjaren) eindigden door huwelijk, ruzie,jet set leven, verhuizingen (overzee), sterfte en ziekte.
Sommige van die vriendschappen vernieuwden zich zelfs weer door sommige van bovengenoemde factoren.

Als je niet meer beter wordt en je merkbaar aftakelt, je minder kan en minder energie hebt dan heb je ook steeds minder ruimte voor de ‘waarom’ vragen. De meeste antwoorden zul je nl. niet krijgen in dit leven.

Ik probeerde al een kleine twee jaar contact te krijgen met een van mn beste vrienden.
In het begin reageerde hij niet of nauwelijks op berichtjes(voicemail, sms, app)
Hij belde me nooit terug.
Tot hij 1,5 jaar geleden een bericht stuurde dat hij even geen behoefte had aan contact en me dat tzt wel zou laten weten.
Ik maakte me zorgen! mailde of ik iets voor hem kon doen.en of het misschien met mij ( mijn ziekte) te maken had.
Geen reactie.
Ruim een half jaar later stuurde ik hem een e-mail. Om te vragen of ik iets over het hoofd had gezien en dat ik het graag wilde begrijpen.
Geen reactie.
Tien maanden later(2 weken geleden) heb ik hem gebeld.
Zn voicemail ingesproken;gezegd dat het alweer zolang geleden is en ik wil weten hoe het met hem gaat.
en daarbij gezegd dat ik het erg zou waarderen als hij me terug zou bellen.
Geen reactie.

Ik kom er steeds vaker achter dat antwoorden helemaal niet belangrijk zijn.
Belangrijk is datgene wat er NU is.
Daar moet je het mee zien te redden. Want er is alleen maar energie voor NU, niet voor wat was.

Gisteren heb ik per e-mail ‘afscheid’ van deze vriend genomen.
Gezegd dat ik het nu loslaat, er geen energie meer voor heb.
‘ Maar mocht je me ooit nodig hebben dan weet je me te vinden.’