The day after de begrafenis van D.W.

Ik schrijf D.W. omdat ik me realiseer dat een week of 7 geleden D.G. is gestorven.Dat niet terzijde. Want bloemen regelen voor uitvaarten,condoleancekaarten versturen en uitvaarten bezoeken (al of niet mede namens anderen) is sinds een paar maanden ineens iets wat ik op mijn C.V. kan zetten (en dat terwijl ik eigenlijk niks heb met bloemen).

Elke dag leer ik nieuwe dingen. Soms over mezelf, soms over anderen of over situaties.

Ik moet er een beetje van bijkomen van die begrafenis. Ja, bijkomen in de Westerse wereld waarin ik leef met een WIA uitkering, een meer dan behoorlijk dak boven mn hoofd, eten en drinken , kleding, reisjes hier en daar, leuke klusjes. Een wereld waarin ik me over dat alles geen zorgen hoef te maken. Maar het ongeneeslijk ziek zijn en alles wat daarmee gepaard gaat moet je dus wel in je leven zien in te passen. Zeg maar gerust in te proppen; zoals een jas die je nog in je overvolle koffer probeert te proppen.                

Dus trek je hem maar aan.

De jas van D.W. was erg zwaar. Hij heeft hem 11 jaar gedragen.