Ik ben voor een weekje bezig als productiemedewerker voor het jaarlijkse Grachtenfestival in Amsterdam. Vandaag ga ik samen met een collega bij een huiskamerconcert assisteren.
Om 09:50 trek ik aan de bel van het desbetreffende huis en wanneer de deur open gaat sta ik oog in oog met de man die vijftien jaar geleden op chirurgische wijze de tumor bij mij verwijderde.
Binnen een nanoseconde zijn we terug in oktober 1999.
Op zijn vraag of het allemaal goed gaat antwoord ik heel luid en duidelijk ‘NEE’ en vertel hem alles in een notedop. Hij laat een mengeling van schrik,ongeloof en bezorgdheid zien- maar veel tijd om hier op in te gaan is er niet, want the show must go on en inmiddels is mijn collega ook gearriveerd.
Na afloop van 2 succesvolle concerten worden we uitgenodigd voor een drankje ter plaatse.
Bij het afscheid zegt hij: “als ik nog iets voor je kan doen… kom nog eens langs als je wilt”. Ik zeg alleen: ” Tot ziens R.”.
Nooit gedacht dat ik vijftien jaar later nog een krentenbol en een kop thee zou consumeren in de keuken van Dr.W.