Na een feestje en familiebezoek in Groningen besluit ik aan het einde van de middag weer terug te gaan naar Amsterdam. Heel in de verte kondigt zich iets aan maar ik weet niet precies wat. Wel weet ik dat ik ineens heeeel erg moe ben en zit om 18:45 in de trein.

Bij Zwolle weet ik eigenlijk al niet meer hoe ik moet zitten want mn rug voelt heel moe, alsof het geen enkele steun meer kan krigen van de sowieso oncomfortabele treinstoelen.Wanneer ik om 20:30 thuis ben voel ik een lichte pijn die binnen 5 minuten op een stevige 7 zit. Snel een Celebrex en 2 paracetamol  erin en dan naar bed.

Om 12 uur word ik wakker en de pijn is hevig- ik gooi er een Abstral in en voel me een beetje van de wereld raken- maar de pijn blijft een hevige 7.

Ik word wakker en check de tijd op mn telefoon. Oh, ik mag alweer een Abstralletje. Prima. Hop onder de tong- Morpheus neem me mee en haal gvd die pijn dan ook weg! maar hij hoort me niet of ik hoor hem niet en Icelus, Phobetor en Phantasus zorgen dat mijn korte synthesische soort van slaap gevoed wordt door hun dromen.  Zodra de Abstral is uitgewerkt ben ik dan ook meteen ‘wakker’- althans de pijn geeft de intensiteits prikkel weer door aan mn hersenen en ik neem er maar weer eentje. Hoeveel lege blisters tel ik; twee: oh dan kan ik met een gerust hart nog een nemen.

Maar rond 07:00 in de ochtend merk ik dat ik meer dan twee of drie pillen heb genomen, want er ligt een lege blister onder het bed en een in mn bed- vier in totaal , binnen 6 uur tijd…

Dat was volgens mij niet helemaal de bedoeling….  ik raak in een soort paniek en wil naar het toilet. Ik zoek steun bij de muren want ik wankel als een malle door de korte  gang die ineens oneindig lang lijkt.

Op het toilet voel ik hoe mijn hoofd bonkt en ik krijg het benauwd.  Daarna sleep ik kussens, dekens, telefoon en water naar de bank en wil me daar installeren. Het is zo’n chaos ( vooral in mn hoofd)met het rangschikken van de kussens dat ik ineens heel hysterisch huilerig ben. Ik krijg het NIET voorelkaar met die kussens en als ik dan eindelijk lig, voel ik mijn broek en rug nat worden; flesje water zonder dop is omgevallen. Grote paniek!!! oh nu kan ik  niet op de bank liggen! oh hoe krijg ik dat droog- wacht ik weet iets: de föhn!  ja,  wat een goed idee- maar een föhn wordt toch altijd heel heet- dat lijkt me toch niet zo’n goed plan. wacht ik doe het opzetstuk op de föhn dan blaast-ie gerichter en oei wat is dat ding heet- nou even aandrukken op de bank dan maar- HELP!!!! er zit een gat in de bank!!! wow- stekker eruit- föhn op tafel. shit- wat zal Antoon hiervan zeggen?  oh maar ik ben niet voor een brandgat te vangen; Gaffertape! Gaffertape redt iedereen in alle situaties, dus als vakkundig gaffer taper tape ik het gat zowel van de onder- als bovenkant dicht. ‘ Zo- die kan geen kant meer op” denk ik  en daarbij aan wijlen mijn vader die als-ie iets gerepareerd had het nog eeuwen mee zou gaan .

maar dan uiteindelijk toch op de bank en de pijn maar uitzitten. geen Abstrals meer. Want wat nou als ik OD?( totaal incorrect taalgebruik, maar in mijn verwarde toestand voor mij begrijpelijk) Kijk maar wat er met Prince gebeurde- ik snap dat wel. Je bent al wappie van de pijn en dan ook nog wappie van de pijnstillers dus helder nadenken kun je niet- al denk je zelf van wel. Je verliest besef van tijd, realiteit, coördinatie en controle. Ergo: als je vergeet hoeveel pijnstillers je al geslikt hebt is de stap naar OD heel klein.

Waar moet ik op letten? ademhaling ( benauwd), pols ( traag), hoofdpijn, zweten, misselijk,  en JEUK! overal jeuk  – in mn gezicht, nek,  op mn armen, benen( ik lijk wel een junk)!  Maar na 48 uur kun je nog sterven aan een OD- mits dat geconstateerd is. En wat zijn de criteria eigenlijk voor een OD? Doses- gewicht, lengte, algehele conditie ( volgens mij heb ik een zwak hart) . Zal de veiligheidsknippen maar van de deur halen en de deur van het slot doen- dan vinden ze me teminste – en hoeven geen deur in te trappen( zonde).

Uren later roept Hypnos zn zoons terug en heb ik twee dagen lang last van een enorm katergevoel in mn hoof en hele lijf, zweetuitbarstingen, nul eetlust, buikpijn en ENORME vermoeidheid. Als een zombie sleep ik me die dagen door . Op dag 4 lijkt alles weer normaal en ook normaal te functioneren ( kan weer poepen en eet iets meer).tot de volgende episode zich weer aandient en Morpheus en zn broers weer door hun vader naar de aarde gestuurd worden.